تنظیم افزایش بیان ژن های درگیر در پویایی میتوکندریایی بافت بیضه (PGC1-α و OPA1) در رت-های مدل آزواسپرمی در مداخلات مبتی بر لیزر و فعالیت جسمانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران

2 گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران

چکیده

مقدمه: مکانیسم‌های مولکولی زیربنایی و تأثیر ورزش بدنی بر آزواسپرمی به خوبی شناخته نشده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سلول درمانی، لیزر و فعالیت بر بیان ژن‌های درگیر در بیوژنز میتوکندریایی در رت‌های مدل آزواسپرمی می‌باشد.

مواد و روش: 40 سر رت 8 هفته‌ای به‌صورت تصادفی انتخاب، و سپس مدل آزواسپرمی با داروی بوسولفان با دوز 40 میلی‌گرم القاء و پس از گذشت یک‌ماه در هر گروه رت‌ها به گروه‌های 1) کنترل سالم، 2) بیمار، 3) شم، 4) بیمار+لیزر، 5) بیمار+فعالیت، 6) بیمار+سلول، 7) بیمار+ لیزر+فعالیت و 8) بیمار+سلول+تمرین تقسیم بندی شدند. یک‌ماه بعد از ایجاد مدل یک‌بار سلول‌های بنیادی به‌صورت پیوند در ناحیه مجران دفران به میزان یک میلیون سلول برای هر رت‌ پیوندزده شد، پس از گذشت یک هفته از پیوند سلول، لیزر با طول موج 8/632 نانومتر و توان 10 میلی‌وات و انرژی 3 ژول به‌صورت سه تکرار در کل دوره مطالعه با فاصله هر هفته یک‌بار اعمال شد و پس از بهبود زخم ناحیه پیوند سلولی بر روی شکم، به‌صورت روزانه 30 دقیقه، 5 روز در هفته و به‌مدت 8 هفته تمرینات شنا اجرا نمودند.

یافته‌ها: القای مدل آزواسپرمی بیان ژن PGC1-α را کاهش و بیان ژن OPA1 را افزایش داد، که اجرای هر کدام از روش-های مداخله‌ای لیزر، تمرین، لیزر-فعالیت و سلول-فعالیت این تغییرات رو معکوس نمودند.

نتیجه‌گیری: بهترین تغییرات در گروه تمرین+لیزر مشاهده شد. لذا می‌توان گفت در رت‌های مدل آزواسپرمی استفاده هم-زمان از روش‌های مداخله‌‌ای فعالیت و لیزردرمانی دارای بهترین اثربخشی است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات