سرواپیدمیولوژی بیماران مشکوک به تیفوئید ارجاع شده به آزمایشگاه جهاد دانشگاهی اهواز در یک دوره 10 ساله) 99 - 1390 )

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه آموزشی ایمونولوژی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

2 دانشجوی پزشکی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

3 پژوهشگر جهاد دانشگاهی، مرکز پژوهشی هایپرلیپمیا، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

4 گروه آموزشی بیماریهای عفونی و گرمسیری، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

10.61186/jsmj.22.2.2

چکیده

زمینه و هدف تیفوئید نوعی بیماری مسری منتقلشونده از طریق غذا و آب و از مشکلات بهداشت عمومی در سراسر جهان،
بهویژه در کشورهای درحالتوسعه است . این مطالعه با هدف بررسی فراوانی موارد مثبت سرمی در بیماران مشکوک به تب
تیفوئید مراجعهکننده به آزمایشگاه جهاد دانشگاهی اهواز انجام شد.
روش بررسی این مطالعه بهصورت گذشتهنگر انجام شده است. جامعهی پژوهش تمام بیماران مشکوک به تب تیفوئید بودند
که در بازهی زمانی دهساله، از ابتدای فروردین سال 1390 تا آخر اسفند 1399 ، بررسی شدند. آزمایش سرولوژیک ویدال
160 / 1 و بالاتر مثبت در نظر گرفته شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS-22 و آزمون مجذور کای تحلیل شدند.
یافته ها از تعداد 864۲ بیمار بررسیشده، 88 نفر ) 0۲ / 1 درصد( از نظر سرولوژیک مثبت شناخته شدند. علیرغم روند تغییرات
موارد مثبت از 4 / 0 درصد در سال 1390 ، به 4 / 1 درصد در سال 1399 و زیگزاگی بودن نمودار آن در سالهای مختلف، تفاوت
آماری معنیداری بین موارد مثبت برحسب سال مشاهده نشد ) 08 / 0 = P (. کمترین و بیشترین میزان موارد مثبت سرمی
بهترتیب در فصل تابستان ) 8 / 0 درصد( و زمستان ) ۲ / 1 درصد( و در ماههای مهر ) 4 / 0 درصد( و بهمن ) 6 / 1 درصد( مشاهده
شد ) 43 / 0 = P (. فراوانی موارد سرمی مثبت تب تیفوئید در زنان ) 07 / 1 درصد( بالاتر از مردان ) 97 / 0 درصد( بود ) 37 / 0 = P .)
بیشترین موارد سرمی مثبت در ردهی سنی زیر 15 سال ) 3 / 1 درصد( و کمترین آن در ردهی سنی بالاتر از 65 سال ) 6 / 0
درصد( مشاهده شد ) 56 / 0 = P .)
نتیجه گیری یافتهها نشان داد که تغییرات بروز تب تیفوئید در این بازهی زمانی، بهصورت زیگزاگی بوده و روند ثابتی نداشته
است. بین زنان و مردان و در سنین مختلف، تفاوت آماری معنیداری مشاهده نشد. این مطالعه میتواند در شناخت اپیدمیولوژی
بیماری در این منطقه، برای سیاستگذاران مراقبتهای بهداشتی، کمککننده باشد.

تازه های تحقیق

Abdolhussein Shakurnia (PubMed)(Google Scholar)

کلیدواژه‌ها

موضوعات


[1] Stanaway JD, Reiner RC, Blacker BF, et al. The global burden of typhoid and paratyphoid fevers: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2017. Lancet Infect Dis. 2019;19(4):369-381. [DOI: 10.1016/S1473-3099(18)30685-6] [PMID] [PMCID]
[2] Adesegun OA, Adeyemi OO, Ehioghae O, et al. Current trends in the epidemiology and management of enteric fever in Africa: a literature review. Asian Pacific Journal of Tropical Medicine. 2020;13(5):204. [DOI: 10.4103/1995-7645.283515]
[3] Popa GL, Papa MI. Salmonella spp. infection-a continuous threat worldwide. Germs. 2021;11(1):88-96. [DOI: 10.18683/ germs.2021.1244] [PMID] [PMCID]
[4] Meiring JE, Shakya M, Khanam F, et al. Burden of enteric fever at three urban sites in Africa and Asia: a multicentre population-based study. Lancet Glob Health. 2021 Dec;9(12):e1688-e1696. [DOI: 10.1016/S2214-109X(21) 00370-3] [PMID] [PMCID]
[5] Mogasale V, Maskery B, Ochiai RL, et al. Burden of typhoid fever in low-income and middle-income countries: a systematic, literature-based update with risk-factor adjustment. Lancet Glob Health. 2014;2(10):e570-80. [DOI: 10.1016/S2214-109X(14)70301-8] [PMID]
[6] Radhakrishnan A, Als D, Mintz ED, et al. Introductory article on global burden and epidemiology of typhoid fever. Am J Trop Med Hyg. 2018;99(3):4-9. [DOI: 10.4269/ajtmh.18-0032] [PMID] [PMCID]
[7] Marchello CS, Hong CY, Crump JA. Global typhoid fever incidence: a systematic review and meta-analysis. Clin Infect Dis. 2019;68(2):105-116. [DOI: 10.1093/cid/ciy1094] [PMID] [PMCID]
[8] Crump JA. Progress in typhoid fever epidemiology. Clin Infect Dis. 2019;68(1):4-9. [DOI: 10.1093/cid/ciy846] [PMID] [PMCID]
[9] Bokaei S, Beygi B, Bahrami HR, Musa Farkhani E. [Epidemiology and Antibiotic Resistance of Salmonella: A Review Study (persian)]. Beyhagh. 2018;23(1):9-20. [Link]
[10] Asl HM, Gouya MM, Nabavi M, Aghili N. Epidemiology of typhoid fever in Iran during last five decades from 1962–2011. Iran J Public Health. 2013;42(1):33-8. [PMID] [PMCID]
[11] Ghaderi E, Zahraei SM, Moradi G, et al. Geographical distribution of Typhoid using Geographic Information System (GIS) during 2009-2014 in Iran. Med J Islam Repub Iran. 2021;35:35. [DOI: 10.47176/mjiri.35.35] [PMID]
[12] Simonsen J, Strid M, Mølbak K, Krogfelt K, Linneberg A, Teunis P. Sero-epidemiology as a tool to study the incidence of Salmonella infections in humans. Epidemiol Infect. 2008;136(7):895-902. [DOI: 10.1017/S0950268807009314] [PMID] [PMCID]
[13] Amirkhani A, Hakimnejad M, Mozafari N, Asmar M. [Typhoid Fever: an Epidemiologic Survey of Suspected Cases Referred to Diagnostic Laboratories in Rasht, 2002-3 (persian)]. Iranian Journal of Epidemiology. 2006;2(1):7-10. [Link]
[14] Ghorbani G, Mherabi T, Parhizgar S. [Evaluation of Patients
with Typhoid Fever in a Typhoid Outbreak in One Military Unit (persian)]. J Mil Med. 2003;1(2):39-42. [Link]
[15] Habte L, Tadesse E, Ferede G, Amsalu A. Typhoid fever: clinical presentation and associated factors in febrile patients visiting Shashemene Referral Hospital, southern Ethiopia. BMC Res Notes. 2018;11(1):605. [DOI: 10.1186/s13104-018-3713-y] [PMID] [PMCID]
[16] Hamdy MS, Abdel-Rahman S, Mostafa A, Abd-El Hameed S. Evaluation of enterocheck WB® test in diagnosis of typhoid fever among Egyptian adults. Egypt J Med Microbiol. 2014;23(4):47-50. [Link]
[17] Farag E, Garcell HG, Ganesan N, et al. A retrospective epidemiological study on the incidence of salmonellosis in the State of Qatar during 2004–2012. Qatar Med J. 2016;2016(1):3. [DOI: 10.5339/qmj.2016.3] [PMID]
[18] Fusheini A, Gyawu SK. Prevalence of typhoid and paratyphoid fever in the hohoe municipality of the Volta region, Ghana: a five-year retrospective trend analysis. Ann Glob Health. 2020;86(1):111. [DOI: 10.5334/aogh.2833] [PMID] [PMCID]
[19] Lin F-H, Chen B-C, Chou Y-C, Hsieh C-J, Yu C-P. Incidence and Risk Factors for Notifiable Typhoid and Paratyphoid in Taiwan during the Period 2011–2020. Healthcare (Basel). 2021;9(10):1316. [DOI: 10.3390/healthcare9101316] [PMID] [PMCID]
[20] Al-Dahshan A, Elyamani R, Naja S, et al. Epidemiological characteristics of a salmonella outbreak among infants in Qatar, 2017. Qatar Med J. 2019;2019(3):12. [DOI: 10.5339/ qmj.2019.12] [PMID] [PMCID]
[21] Bhutta ZA, Gaffey MF, Crump JA, et al. Typhoid fever: way forward. Am J Trop Med Hyg. 2018;99(3):89-96. [DOI: 10.4269/ajtmh.18-0111] [PMID]
[22] Ochiai RL, Acosta CJ, Danovaro-Holliday M, et al. A study of typhoid fever in five Asian countries: disease burden and implications for controls. Bull World Health Organ. 2008; 86(4):260-8. [DOI: 10.2471/blt.06.039818] [PMID] [PMCID]
[23] Neil KP, Sodha SV, Lukwago L, et al. A large outbreak of typhoid fever associated with a high rate of intestinal perforation in Kasese District, Uganda, 2008–2009. Clin Infect Dis. 2012;54(8):1091-9. [DOI: 10.1093/cid/cis025] [PMID]
[24] Xu GZ, Xu JY, Zhou AM, et al. Epidemiological and etiological characteristics of typhoid and paratyphoid fever in Ningbo during 1988-2007. Zhonghua Liu Xing Bing Xue Za Zhi. 2009;30(3):252-256. [PMID]
[25] Ahmedullah H, Khan FY, Al Maslamani M, et al. Epidemiological and clinical Features of Salmonella Typhi infection among adult patients in Qatar: a hospital-based study. Oman Med J. 2018;33(6):468-472. [DOI: 10.5001/ omj.2018.87] [PMID] [PMCID]