نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه پریودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
2 گروه پریودنتولوژی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
3 گروه نفرولوژی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
مقدمه
بیماری مزمن کلیوی کاهش تدریجی و معمولاً دائمی میزان فیلتراسیون گلومرولار کلیهها است و متعاقب آن سطح کراتینین سرم و نیتروژن اوره خون بالا میرود و اورمی اتفاق میافتد. علتهای شایع بیماری مزمن کلیوی فشار خون بالا، دیابت، گلومرولونفریت مزمن، اورپاتی انسدادی، بیماری خود ایمنی و چاقی است [6-1]. اورمی میتواند بر تمام اندامهای بدن اثر بگذارد. اختلالات سیستمیک مانند آنمی، اختلالات پلاکتی و فشار خون بالا میتواند در بیماری مزمن کلیوی مشاهده شود [7].
مشکلات آترواسکلروتیک در بیمارانی که همودیالیز میشوند، وجود دارد [8]. تظاهرات دهانی بیماری مزمن کلیوی در زمان افزایش اورمی شایع است که ازجمله آنها میتوان خشکی دهان، استوماتیت اورمیک، افزایش حجم لثه، بو و مزه بد دهان، ضایعات مخاطی، بدخیمیهای دهان، آنومالیهای دندانی، ضایعات و تحلیلهای استخوانی ماگزیلا و مندیبل، بهداشت دهانی ضعیف و ژنژیویت را نام برد [11-9 ،3].
اورمی ممکن است با بر هم زدن تعادل مایعات و الکترولیتها باعث کاهش جریان بزاق شده که خود موجب تغییرات لثه بیماران میشود و درنتیجه پریودنتیت مزمن در این بیماران به میزان بیشتری ایجاد میشود [12]. ممکن است در این بیماران افزایش جرم به دلیل تغییر کلسیم و فسفر بزاق دیده شود [13].
ارتباط مستقیمی بین مدت دیالیز در بیماران دچار بیماری مزمن کلیوی با پارامترهای پریودنتال و پیشرفت بیماری پریودنتال وجود دارد. این امر ممکن است دلیل دیگری برای افزایش نیاز به درمانهای پریودنتال قبل از درمان پیوند کلیه در بچهها و بالغین باشد.
داویدوویچ و همکاران در مطالعه خود مشاهده کردند که شاخص لثهای و خونریزی از سالکوس لثه، عمق پاکت و از دست رفتن چسبندگی در گروههای با بیماری مزمن کلیوی نسبت به گروه کنترل بیشتر است [14]. آسواردگیرون و همکاران نیز گزارش کردند پریودنتیت شدید به طور قابل ملاحظهای در بیماران با نارسایی مزمن کلیوی که میزان فیلتراسیون گلومرولار آنها کمتر از شصت میلیلیتر در دقیقه بود، بیشتر است [15].
قاسمی و همکاران به بررسی رابطه بین دیالیز کلیوی با وضعیت پریودنتال و پوسیدگی دندان پرداختند و به این نتیجه رسیدند که پوسیدگی در افراد دیالیزی با افراد سالم تفاوت معناداری ندارد، ولی ژنژیویت و از دست رفتن چسبندگی پریودنتال در بیماران کلیوی تحت دیالیز نسبت به گروه کنترل به طور قابل ملاحظهای بیشتر است [16].
با توجه به اینکه مطالعه اندکی در ایران در رابطه با این موضوع انجام شده؛ بنابراین این تحقیق با هدف بررسی رابطه وضعیت پریودنتال با بیماریهای مزمن کلیوی طراحی شد.
روش بررسی
این مطالعه به روش آزمایشی کنترلی در بخش نفرولوژی بیمارستان گلستان اهواز انجام شد. 69 بیمار کلیوی در سه زیرگروه 23 نفری قبل از دیالیز، تحت همودیالیز و بعد از پیوند کلیه به عنوان گروه آزمایش (با تشخیص متخصص نفرولوژی) و 38 نفر که از نظر کلیوی سالم بودند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند.
در این بیماران پس از اخذ رضایتنامه، اطلاعات عمومی شامل نام، سن، جنس، مدت زمان بیماری و دیالیز، داروهای مصرفی (نام دارو، میزان مصرف روزانه و مدت زمان مصرف آن) و بیماری سیستمیک موجود (نام و مدت زمان ابتلا به آن) ثبت شد. بیماران کمتر از سیزده سال و دچار بیماری سیستمیک اثرگذار بر پریودنشیم مانند دیابت از مطالعه خارج شدند.
همچنین افراد مورد مطالعه فاقد معیارهای مداخلهگر (سابقه صرف سیگار، درمان پریودنتال و دوران بارداری) بودند. گروه کنترل نیز که فاقد هرگونه بیماری سیستمیک بودند، از نظر سن و جنس با گروه آزمایش یکسانسازی شد. معاینات پریودنتال که توسط دانشجوی سال آخر دندانپزشکی تحت نظر پریودنتیست انجام شد، شامل شاخص پلاک، شاخص لثهای، شاخص خونریزی پاپیلاری، میزان عمق پروبینگ (فاصله مارجین لثه تا عمق سالکوس لثه یا پاکت)، از دست رفتن اتصال کلینیکی (فاصله CEJ تا قاِعده سالکوس یا پاکت پریودنتال)، تحلیل لثه (فاصله مارجین لثه تا CEJ) و افزایش حجم لثه (فاصله بیشتر از دو میلیمتر مارجین لثه تا CEJ) و اندازهگیری توسط پروب ویلیامز و در شش نقطه اطراف دندانها که شامل سطوح مزیوباکال، میدباکال، دیستوباکال، مزیولینگوال، مید لینگوال و د یستو لینگوال بود، محاسبه شد.
دندانهایی که برای ارزیابی فوق انتخاب شدند، دندانهای رامفورد بودند که شامل اولین مولر سمت راست ماگزیلا، سانترال سمت چپ ماگزیلا، اولین پرمولر سمت چپ ماگزیلا، اولین مولر سمت چپ مندیبل، سانترال سمت راست مندیبل و اولین پرمولر سمت راست مندیبل است. در صورت فقدان هریک از دندانهای نامبرده، دندان مجاور به جای دندان مورد نظر ارزیابی شد (جدول شماره 1). دادهها با استفاده از تستهای کایاسکوئر، تی استودنت و آنووا تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها
در این مطالعه 38 نفر در گروه کنترل و 23 نفر در هر زیرگروه آزمایش شرکت کردند (جدول شماره 2).
آنالیز متغیرهای پریودنتال در جدول شماره 3 آمده است. میزان شاخص پلاک، شاخص لثهای، خونریزی پاپیلاری، عمق پروبینگ، از دست رفتن چسبندگی در گروههای با بیماری کلیوی بیشتر از گروه شاهد بود (P<0/001)، ولی تحلیل لثه و افزایش حجم لثه بین گروه آزمایش و کنترل معنادار نبود (P>0/05). در گروههای دچار بیماری کلیوی این پارامترها اختلاف معناداری با هم نداشتند (P>0/05).
بحث
در این مطالعه شاخص پلاک، شاخص لثهای، شاخص خونریزی پاپیلاری، عمق پروبینگ و از دست رفتن چسبندگی در بیماران مزمن کلیوی نسبت به گروه کنترل بیشتر است. افزایش بیماری پریودنتال ممکن است به دلیل عوامل مختلفی مانند بهداشت دهانی ضعیف، کاهش تولید بزاق، افزایش PH و اوره بزاق، ضعف سیستم ایمنی، داروهای مصرفی، استئودیستروفی کلیوی، محدودیت مصرف مایعات و سوءتغذیه در این افراد باشد [18 ،17 ،11].
در مطالعه آسواردگیرون، سطح آلبومین سرم به عنوان مارکر سوءتغذیه اندازهگیری شد [15]. در مطالعات مختلف مشاهده کردند سطح پایین آلبومین نقش مهمی در مرگومیر بیماران دیالیزی و پیوند کلیوی دارد و شدت بیماری پریودنتال در زمان کاهش آن افزایش مییابد [20 ،8].
از ویژگیهای بیماری پریودنتال تحلیل استخوان آلوئولار و از دست رفتن چسبندگی بافت نرم به دندانها است. کاهش عملکرد کلیوی به اختلال در تنظیم ویتامین D و کلسیم منجر شده و درنهایت بیماری استخوانی حاصل میشود [21]. جوزف و همکاران به این نتیجه رسیدند پلاک دندانی، التهاب لثه، عمق پروبینگ و از دست رفتن چسبندگی کلینیکی در بیماران مزمن کلیوی بیشتر از گروه کنترل است [22].
در چهار مطالعه، تخریب پریودنتال قابل ملاحظهای در بیماران همودیالیز مشاهده نشد [26-23]. افزایش حجم لثه ثانویه به مصرف مهارکنندههای Calcineurin، ازجمله سیکلوسپورین و بلاککننده کانال کلسیم در بیماران دریافتکننده پیوند کلیه در برخی مطالعات، ازجمله توسط اسپولیدوریو و همکاران گزارش شده است [27]. در مطالعه ما این افزایش حجم لثه نسبت به گروه کنترل معنادار نبود.
سلیمی و همکاران در مطالعه خود مشاهده کردند که بیماری پریودنتال در بیماران مزمن کلیوی در ارتباط با عملکرد کلیه و لوکوسیت افزایش یافته است و لزوم انجام درمان پریودنتال برای کاهش التهاب را عنوان کردند [28]. در مطالعه پِروزینی پارامترهای پریودنتال و پزشکی در افراد با مراحل مختلف بیماری کلیه ارزیابی شد. از دست رفتن چسبندگی کلینیکی در گروه همودیالیز و پری دیالیز در مقایسه با مرحله اولیه بیماری کلیوی بیشتر بود، ولی شاخص پلاک و پارامترهای دیگر پریودنتال هیچ تفاوتی نشان نداد [29].
این مطالعه در یک بیمارستان و در افرادی انجام شد که سطح اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی این بیماران که از عوامل تأثیرگذار در وضعیت پریودنتال هستند، بررسی نشد و این از محدودیتهای این مطالعه بود، پیشنهاد میشود در مطالعات آتی تأثیر این عوامل بررسی شود.
نتیجهگیری
بر اساس نتایج این مطالعه، بیشتر پارامترهای پریودنتال در افراد دارای مراحل مختلف بیماری کلیوی بالاتر بود، بنابراین ملاحظات ویژه درمانی پریودنتال این افراد باید مد نظر باشد و معاینات منظم دندانپزشکی به برنامه درمانی این افراد افزوده شود.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
کلیه ملاحضات اخلاقی در این پژوهش رعایت شده است.
حامی مالی
این مقاله از طرح پژوهشی مصوب با کد 951 توسط معاونت محترم پژوهشی دانشگاه علومپزشکی جندی شاپور اهواز استخراج شده است.
مشارکت نویسندگان
نویسندگان به یک اندازه در نگارش مقاله مشارکت داشتهاند.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان این مقاله تعارض مناقع ندارد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان بر خود لازم میدانند از همکاری حوزه معاونت محترم پژوهشی و همه بیمارانی که در این طرح شرکت کردند، تشکر و قدردانی کنند.
References