بررسی مولکولی کوکسیلا بورنتی در کنه های سخت جدا شده از برخی دامهای اهلی منطقه سیستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده دامپزشکی زابل، دانشگاه زابل، زابل، ایران

2 بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

3 گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

4 دانشکده دامپزشکی زابل،دانشگاه زابل، زابل، ایران

5 کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

6 مرکز تحقیقات سلولی مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

7 گروه حشره شناسی پزشکی و مبارزه با ناقلین، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

8 Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, Lorestan University, Khorramābād, Iran

10.22118/jsmj.2021.280557.2460

چکیده

زمینه و هدف: کوکسیلا بورنتی (عامل بیماری تب کیو) یک بیماری مشترک بین انسان و دام (زئونوز) با وقوع جهانی است. کنه های دامی از مخازن طبیعی و بالقوه این باکتری می‌باشند و در زنجیره انتقال بیماری تب کیو نقش موثری دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی شیوع باکتری کوکسیلا بورنتی در کنه‌های سخت جدا شده از برخی دام‌های اهلی مناطق سیستان است.
روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی، در 5 شهرستان از منطقه سیستان انجام گرفت. جنس و گونه کنه‌های سخت پس از جداسازی از برخی دام‌های اهلی شناسایی شدند. تکنیک Nested-PCR، برای شناسایی ژنوم باکتریایی استفاده شد.
یافته ها: از نظر تنوع دو جنس و سه گونه صید شد که جنس‌ها عبارت‌اند از: 242 عدد ریپیسفالوس (40.6%) و 354 عدد هیالوما (59.399%) و گونه‌ها شامل 238 عدد ریپیسفالوس سانگوئینوس (40.1%)، 3 عدد نمف ریپیسفالوس (0.5%)، 283 هیالوما آناتولیکوم (47.5%)، 9 عدد سایر هیالوماها ( 1.5%)، 62 عدد نمف هیالوما (10.4%) و یک عدد ریپیسفالوس (بوفیلوس) آنولاتوس بود (0.16%). در مطالعه حاضر هیچ آلودگی به کوکسیلا بورنتی در استان سیستان مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعات پیشین در استان سیستان و بلوچستان و استان های همسایه آن که شیوع بالایی از باکتری را در کنه های صید شده گزارش کردند، به نظر می رسد تحقیقات گسترده تر، با حجم نمونه بالاتر و گستره میزبانی بیشتر برای روشن شدن وضعیت این پاتوژن در ناقلین کنه ای انجام شود.

کلیدواژه‌ها


  • تاریخ دریافت: 22 فروردین 1400
  • تاریخ بازنگری: 10 شهریور 1400
  • تاریخ پذیرش: 10 شهریور 1400
  • تاریخ اولین انتشار: 01 مرداد 1401