تأثیر بلند مدت فعالیت منتخب هوازی بر تغییرات سطوح سیستاتین C و هموسیستئین به عنوان عوامل خطرزای قلبی عروقی در زنان میان‌سال غیر فعال و دارای اضافه‌وزن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 آزاد فارس

2 هیات علمی ، دانشگاه شهید چمران اهواز

3 گروه فیزیولوژی ورزشی , دانشکده علوم ورزشی ,دانشگاه شهید چمران اهواز, اهواز ,ایران

10.22118/jsmj.2022.286577.2521

چکیده

زمینه وهدف: التهاب مزمن با پیشرفت بیماری های مختلفی از جمله آترواسکلروز و دیابت همراه است. مطالعه حاضر باهدف بررسی تأثیر بلند مدت فعالیت منتخب هوازی بر تغییرات سیستاتین C و هموسیستئین زنان میان‌سال غیر فعال دارای اضافه‌وزن انجام‌شده است. مواد و روش‌ها: 30 نفراز زنان میانسال غیر ورزشکار (با میانگین سنی 97/6±05/46 سال، وزن 11/9±82/71 کیلوگرم، قد 24/5±9/156 سانتی‌متر شاخص توده بدن 11/4±2/29 کیلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در این طرح شرکت کرده و به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل، تفکیک شدند. سپس گروه تجربی به مدت هشت هفته به تمرینات هوازی(دویدن مداوم با شدت متوسط) پرداختند. نمونه‌های خون قبل و 24 ساعت پس از پایان پروتکل تمرینی جهت اندازه‌گیری سطوح سیستاتین C و هموسیستئین گرفته شد. جهت مقایسه‌های بین گروهی از آزمون t مستقل و جهت مقایسه‌های درون گروهی از آزمون t زوجی استقاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی‌داری بین گروه تجربی و کنترل در مقادیر سیستاتین C (09/0(P= و هموسیستئین (07/0 (P= پس از 8 هفته تمرین منتخب هوازی وجود نداشت. با این حال کاهش معنی داری در وزن (001/0(P= ، شاخص توده بدنی (002/0(P= گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه فعالیت هشت‌هفته‌ای هرچند موجب بهبود ترکیب بدنی زنان میانسال دارای اضافه وزن می شود اما برای دستیابی به نتایج بیوشیمیایی بهتر نیاز به دوره‌های طولانی‌تری از تمرینات هوازی وجود دارد

کلیدواژه‌ها


  • تاریخ دریافت: 26 اردیبهشت 1400
  • تاریخ بازنگری: 13 اسفند 1400
  • تاریخ پذیرش: 27 فروردین 1401
  • تاریخ اولین انتشار: 01 مرداد 1401