مسئولیت پزشک و بیمارستان در رجوع از تصرفات ترخیص مسبق بیمار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشجوی دکتری، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

10.22118/jsmj.2021.281289.2465

چکیده

زمینه و هدف: جستار"رجوع از اذن تصرف در درمان توسط بیمار" از مقال‌های نقش‌پرداز فقهی و حقوق پزشکی می‌باشد. تحقیق پیش‌رو از جهت محدوده با ابراز مخالفت ابتدایی بیمار، عدم توانایی اعلام رضایت بیمار یا رضایت وی مرتبط نیست؛ بلکه استظهار بحث بررجوع از اذن توسط بیمار با روی‌کرد عمومیت بر ابراء‌پزشک وبیمارستان یا ضمان آن‌ها استوار می‌باشد که فقها و حقوق‌دانان به‌آن اشاره‌ای ننموده‌اند.
مواد و روش‌ها: محقق باروش توصیفی- تحلیلی جهت تقویت شاکله‌حقوقی پزشکان ومدیران بیمارستان‌ها و با ژرف‌نگری نوین در شق‌دوم ماده‌308ق.م، قصد دارد تا عدم امتناع از درمان توسط پزشک در صورت رجوع از اذن سابق توسط بیمار، کلیت موضوع"درحکم غصب" و اثبات‌ید در تصرف‌(درمان) بر مال‌غیر‌(بدن بیمار) را بیان نماید.
یافته‌ها: مسئولیت پزشک و سیاست‌های کیفری در قبال کسانی که هدفشان صرفاً درمان بیماران می‌باشد به دور از عدالت است؛ لذا با بازنگری در قوانین و جایگزینی مسئولیت‌مدنی دولت می‌توان باعث تقویت جامعه پزشکی مسئولیت پذیر، با احساس و متعهد گردید.
نتیجه‌گیری: برآیند اینکه، پزشکان برای عدم رجوع بیمار بعد از اذن ابتدایی(سابق) به ادله جلوگیری از اضرار به نفس و ممنوعیت القا در هلاکت، قاعده درء و مسئولیت اخلاقی پزشک استناد نموده‌اند؛ در مقابل، بیماران با استدلال به سلطه بر نفس، فساد اذن در صورت رجوع بیمار، استصحاب قائل به مسئولیت تکلیفی و وضعی پزشک و بیمارستان می‌باشند. لذا شایسته است که قانونگذار راهکار مسئولیت دولت در قبال اقدامات پزشک یا قائل شدن به عدم رجوع از اذن در عقد لازم رفع تعارضات در زمینه ابراء پزشک یا ضمان وی مرتفع سازد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات