مقایسه اثر شیوه‌های مختلف بازیافت بر استرس اکسیداتیو و شاخص های هماتولوژیک در دوندگان زن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران

2 گروه فیزبولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

10.22118/jsmj.2022.338322.2826

چکیده

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی می تواند موجب افزایش استرس اکسیداتیو و متابولیکی شود. هدف از این تحقیق تأثیر شیوه‌های مختلف بازیافت پس از یک جلسه تمرین حاد بر فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، استرس اکسیداتیو و برخی شاخص‌های هماتولوژیک دوندگان زن بود.
روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 30 دونده زن نیمه حرفه ای به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند و بصورت تصادفی در 3 گروه 10 نفری: گروه بازیافت فعال دویدن، گروه بازیافت غیرفعال و ماساژ ورزشی تقسیم شدند. پس از 2 هفته پروتکل تمرینی یکسان برای ورزشکاران و همچنین پس از یک هفته استراحت خونگیری به صورت ناشتا انجام شد؛ خونگیری در 3 مرحله 1- حالت ناشتا، 2- پس از رقابت 1500 متر و 3- بلافاصله پس از مراحل مختلف ریکاوری انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه ماساژ تغییرت هماتوکریت، گلبول سفید و هموگلوبین نسبت به گروه بازیافت فعال و غیرفعال بیشتر بود (05/0 > P)؛ در حالی که در گروه بازیافت فعال سطح مالون دی آلدهید نسبت به گروه های ماساژ و بازیافت غیرفعال بیشتر کاهش یافت (05/0 > P). ولی بین سه روش بازیافت بر تغییرات آهن، گلبول قرمز خون، آسپارتات آمینوترانسفراز و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 < P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج می تواند گفت که بازیافت فعال با افزایش جریان خون می تواند از آسیب های ناشی از استرس اکسیداتیو جلوگیری کند.

کلیدواژه‌ها


  • تاریخ دریافت: 30 فروردین 1401
  • تاریخ بازنگری: 01 خرداد 1401
  • تاریخ پذیرش: 08 خرداد 1401
  • تاریخ اولین انتشار: 01 مرداد 1401