1
دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. دانشکده توانبخشی. اصفهان
2
مرکز تحقیقات اختلالات ارتباطی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
3
دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران. دانشکده توانبخشی
10.22118/jsmj.2017.144100
چکیده
سابقه و هدف: ایدز یک بیماری عفونی دستگاه ایمنی انسان است که می تواند حوزه های گفتار, زبان, و یادگیری را در کودکان درگیر کند. یکی از آسیب های گفتاری در این کودکان، بی ثباتی در خطای تولید است. بنابراین, رویکرد واژگان هسته ای, ممکن است به عنوان درمانی مناسب برای افراد اتخاذ شود. با توجه به مطالعات محدود در این زمینه, هدف از انجام این مطالعه, بررسی تاثیر مداخله واژگان هسته ای در کودک مبتلا به ایدز می باشد. مواد و روش: پژوهش حاضر به صورت گزارش موردی, اثر درمانی رویکرد واژگان هسته ای را در یک کودک 5 ساله مبتلا به ایدز، مورد بررسی قرار می دهد. با توجه به ارزیابی های گفتاری, کودک دارای نمره بی ثباتی بالاتر از 40 درصد در اختلالات تولیدی بود. همچنیین دارای فرایندهای واج شناختی پایدار بود که بیشترین فرایند رخ داده شده در آن ها فرایند واج شناختی جانشینی بود. بی ثباتی در گفتار عاملی موثر در کاهش وضوح بود. از این رو رویکرد واژگان هسته ای در جهت افزایش ثبات و افزایش وضوح در این فرد انجام گرفت. یافته ها: رویکرد واژگان هسته ای موجب افزایش ثبات و همچنین افزایش وضوح در کودک مبتلا به ایدز با نمره بی ثباتی 25 درصد شد. نتیجه گیری: با توجه به پژوهش حاضر و اثبات اختلال گفتاری در کودک مورد نظر و همچنین تحقیقات محدود در این حوزه نیاز است که بررسی های بیشتری جهت توجه به این رویکرد درمانی برای کودکان مبتلا به ایدز توسط درمانگران به عمل آید.
)