@article { author = {Afshoun Pour, Mohammad Taher and Habibi, Abdolhamid and Ranjbar, Ruohollah}, title = {The Impact of Circuit Resistance Exercise Training on Metabolic Parameters in Type 2 Diabetics Men}, journal = {Jundishapur Scientific Medical Journal}, volume = {15}, number = {2}, pages = {125-138}, year = {2016}, publisher = {Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences}, issn = {2252-052X}, eissn = {2252-0619}, doi = {}, abstract = {Background and Objective: The aim of this study was to investigate the impact of circuit resistance exercise training on metabolic parametersin type 2 diabetics men. Subjects and Methods: Twenty seven types 2 diabetic men of ahvaz city selected as subjects and were randomly assigned into two exercise (n = 15, aged 46.40 ± 3.02 yrs) and control (n = 12, aged 45.06 ± 3.86 yrs) groups. Exercise training was performed for eight weeks, 3 days a week with intensity corresponding to 30-70% 1 Repition Maximum. Before and after exercise anthropometeric and biochemical factors after a 12-h fasting were measured. Statistical analysis was carried out using T-test, at significance level of P≤0.05. Result: Finding showed a significant reduction in fasting glucose, HbA1c, fructosamine, insulin, HOMA-IR and significant increase in HDL-c, in the exercise group compared to pre-exercise and control groups (P≤0.05). While, there was no significant change in triglycerides, total cholesterol, LDL-c in the exercise group compared to pre-exercise and control groups (P≤0.05). Conclusion: It seems circuit resistance training can improve glycemic profile, insulin resistance and increased levels of HDL as a useful indicator of cardiovascular function in men with type 2 diabetes.  }, keywords = {circuit resistance training,Type 2 diabetes,Metabolic parameter,insulin resistance}, title_fa = {تأثیر تمرین مقاومتی دایره‌ای بر شاخص‌های متابولیک در مردان مبتلا به دیابت نوع 2}, abstract_fa = {زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین مقاومتی دایره­ای بر میزان برخی از شاخص­های متابولیک خون در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش بررسی­: در تحقیق حاضر27 نفر مرد مبتلا به دیابت نوع 2 شهر اهواز در دو گروه تمرین مقاومتی (15 نفر، سن 02/3 ± 4/46 سال) و کنترل (12 نفر، سن 86/3 ± 6/45 سال) قرار گرفتند. آزمودنی‌های 8 هفته برنامۀ تمرین مقاومتی ایستگاهی را 3 جلسه در هفته با شدت 30-70 درصد حداکثر تکرار بیشینه (1RM) اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرین مقاومتی شاخص­های تن­سنجی و متغیرهای بیوشیمیایی تحقیق پس از 12 ساعت ناشتای شبانه در دو مرحلۀ پیش و پس­آزمون اندازه­گیری شد. تحلیل آماری متغیرها با استفاده از آزمون t-testو در سطح معناداری 05/0P≤ انجام شد.  یافته­ها: پس از هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای، کاهش معناداری در گلوکز ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، فروکتوز آمین، مقاومت به انسولین و افزایش معناداری در لیپوپروتئین پر چگال گروه تمرین در مقایسه با پیش­آزمون و گروه کنترل مشاهده شد. در حالی که در مقادیر تری­گلیسرید، کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال گروه تمرین تغییرات معناداری در مقایسه با پیش­آزمون و گروه کنترل مشاهده نشد (05/0P≤).  نتیجه­گیری: به نظر می رسد تمرینات مقاومتی دایره­ای می­تواند موجب بهبود وضعیت گلیسمیک، مقاومت به انسولین و افزایش سطوح لیپوپروتئین پر چگال به عنوان یک شاخص مفید عملکرد قلبی-عروقی در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 گردد. }, keywords_fa = {تمرین مقاومتی دایره‌ای,دیابت نوع 2,شاخص‌های متابولیک,مقاومت به انسولین}, url = {https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47290.html}, eprint = {https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47290_c83f3c74aeecbb32743f4d920bcd89f0.pdf} }