بررسی اسیب شناسی و بالینی ضایعات خوش خیم و بدخیم آنوس در طی سال های ۱۳۸۵ لغایت ۱۳۹۵ در بیمارستان شهید صدوقی یزد

تقی پور ظهیر, شکوه; مزیدی, معصومه

doi:10.22118/jsmj.2019.174741.1615

بررسی اسیب شناسی و بالینی ضایعات خوش خیم و بدخیم آنوس در طی سال های ۱۳۸۵ لغایت ۱۳۹۵ در بیمارستان شهید صدوقی یزد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ استاد گروه پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی و بهداشتی شهید صدوقی یزد

² پاتولوژی-دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی بهداشتی شهید صدوقی یزد-پردیس بین الملل

10.22118/jsmj.2019.174741.1615

چکیده

مقدمه: درگیری آنوس و پوست اطراف آن یکی از شکایت های معمول در درمانگاه گوارش می باشد و با این حال نئوپلاسم های کانال مقعد و پوست غیر معمول است. این مطالعه با هدف بررسی کلینیکوپاتولوژی ضایعات خوش خیم و بدخیم آنوس انجام گرفت.
روش بررسی: کلیه بیمارانى که در طى سال هاى ١٣٨٥ الى ١٣٩٥ با تشخیص اولیه ضایعه آنال تحت بیوپسى و یا اکسیزیون قرار گرفته بودند و به بخش پاتولوژی بیمارستان شهید صدوقی یزد مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک از جمله سن، جنس، علائم بالینی و تشخیص هیستوپاتولوژیک وارد چک لیست از قبل تهیه شده گردیدند. سپس توسط نرم افزار اماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفتند.موارد pv کمتر از ۰.۰۵ ار لحاظ اماری معنی دار تلقی شدند.
یافته ها : از کل1662 بیمار 934 نفر مرد (56.2%) و 728 نفر (43.8%) زن بودند. میانگین سنی بیماران 42.4 با انحراف معیار 15.7 سال و دامنه تغییرات 15 تا 87 سال بود. شایعترین تومور بدخیم ناحیه آنوس آدنوکارسینوما (76.5%) و سپس ملانوم بدخیم (17.6%) بود. فراوانی تومورهای بدخیم در مردان بیشتر از زنان بوده است. شایعترین علامت در بیماران مبتلا به تومورهای بدخیم، خونریزی بود. شایعترین ضایعه خوش خیم هموروئید (66.5%) بود. اکثریت ضایعات خوش خیم در سنین زیر 50 سال بوده اند و شایعترین علامت بالینی در تومورهای خوش خیم احساس توده (63.3%) بوده است.
نتیجه‌گیری:در این مطالعه بر خلاف سایر مطالعات ادنوکارسینوم انوس شایع ترین تومور بوده که فراوانی ان در جنس مذکر بیشتر بوده است.

کلیدواژه‌ها

مراجع

1-AbdullGaffar B, Keloth T, Al-Hattawi M, Al Marzouqi M, ElTayeb Y. Benign anal and perianal polypoid neoplasms and tumor-like lesions.Pathol Res Pract. 2012 Dec 15;208(12):719-25. doi: 10.1016/j.prp.2012.09.004.

2- He X, Huang J, Yao J, Chen Z, Lian L, Li S, et al. Routine histopathologic examination of "benign" anal lesions: is it necessary? Surg Today. 2015 Apr;45(4):416-21. doi: 10.1007/s00595-014-1090-2

3-Lee PC, Hu YW, Hung MH, Chen CC, Lin HC, Lee FY, et al. The risk of cancer in patients with benign anal lesions: a nationwide population-based study.Am J Med. 2013 Dec;126(12):1143.e9-18. doi: 10.1016/j.amjmed.2013.05.016.

4-Karaitianos IG, Archondakis SK, Korkolis D, Koundouris C, Xenitidis M, Daskalopoulou D, et al. The role of cytology in the diagnosis of benign and malignant anal lesions. Acta Chir Iugosl. 2006;53(2):39-42.

5-Shiels MS, Kreimer AR, Coghill AE, Darragh TM, Devesa. SS. Anal Cancer Incidence inthe United States, 1977-2011: Distinct Patterns by Histology and Behavior. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2015 Oct;24(10):1548-56. doi: 10.1158/1055-9965.EPI-15-0044.

6-Surabhi VR, Menias CO, Amer AM, Elshikh M, Katabathina VS, Hara AK, et al. Tumors and Tumorlike Conditions of the Anal Canal and Perianal Region: MR Imaging Findings.Radiographics. 2016 Sep-Oct;36(5):1339-53. doi: 10.1148/rg.2016150209.

7-Leonard D, Beddy D, Dozois EJ. Neoplasms of Anal Canal and Perianal Skin. Clin Colon Rectal Surg. 2011 Mar; 24(1): 54–63.doi: 10.1055/s-0031-1272824

8-Sun Z, Migaly J. Review of Hemorrhoid Disease: Presentation and Management. Clin Colon Rectal Surg. 2016 Mar; 29(1): 22–29. doi: 10.1055/s-0035-1568144

9-Frisch M, Melbye M. Anal Cancer. In: Schottenfeld D, Fraumeni JF Jr, editors. Cancer Epidemiology and Prevention. 3. New York, NY: Oxford University Press; 2006. pp. 830–40.

10-Riss S, Weiser FA, Schwameis K, Riss T, Mittlböck M, Steiner G, Stift A. The prevalence of hemorrhoids in adults. International journal of colorectal disease. 2012 Feb 1;27(2):215-20.

11-Clark SJ. Benign anal disease. Journal of the American Academy of PAs. 2016 Nov 1;29(11):23-9.