TY - JOUR ID - 52044 TI - مطالعه موردی تأثیر روش گفتار هجایی در درمان لکنت سه کودک دارای سندرم داون JO - مجله علمی پزشکی جندی شاپور JA - JSMJ LA - fa SN - 2252-052X AU - زمانی, پیمان AU - موسوی, سیده مریم AU - رضایی, حسین AD - مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، اهواز، ایران AD - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران. AD - مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، اهواز، ایران. Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 13 IS - 5 SP - 513 EP - 520 KW - سندرم داون KW - لکنت KW - گفتار هجایی DO - N2 - زمینه و هدف: در حدود 59-42% افراد سندرم داون دچار لکنت هستند. اگرچه اختلالات شناختی و زبانی می­تواند در این موضوع مؤثر باشد اما ماهیت اصلی لکنت در آنها نامعلوم است. اطلاعات اندکی از مداخلات لکنت درمانی در سندرم داون موجود می باشد و در این تحقیق سعی شد که اثربخشی روش گفتار هجایی بر روی سه فرد دارای سندرم داون بررسی گردد. روش بررسی: پژوهش حاضر بصورت تک موردی بر روی سه نوجوان دارای سندرم داون مبتلا به لکنت انجام شد. روش گفتار هجایی به همراه راهنمایی­های اشاره­ای بعنوان روش مداخله بکار رفت. در سه مقطع قبل، بلافاصله بعد و سه هفته بعد از مداخله، نمره شدت لکنت و نمره ارزش نوع لکنت محاسبه شد. از آزمون های ناپارامتریک (چند نمونه وابسته) در نرم افزار SPSS-16 جهت آنالیز داده ها استفاده شد. یافته­ها: نمره شدت لکنت بعد از مداخله کاهش یافت اما تفاوت معنادار دیده نشد (060/0=p). نمره ارزش نوع لکنت بعد از مداخله کاهش یافت اما تفاوت معنادار نبود (050/0=p). نتیجه­گیری: روش هجایی به همراه راهنمایی­های اشاره ای توانست بطور غیرمعنادار باعث کاهش شدت و نمره ارزش نوع لکنت در سه نوجوان مبتلا به سندرم داون شود. افراد مورد مطالعه نتوانستند روش درمانی مذکور را نگه داشته و تعمیم دهند. UR - https://jsmj.ajums.ac.ir/article_52044.html L1 - https://jsmj.ajums.ac.ir/article_52044_3810260ccb7b94ce2c63ba28b45a9804.pdf ER -