زمینه و هدف:عفونت سینوزیت قارچی مهاجم و فرصت طلب ناشایع میباشد که معمولاً در افراد مبتلا به نقص ایمنی رخ میدهد و با توجه به افزایش افراد مبتلا به این عارضه، افزایش تعداد موارد مبتلا به این عفونت دیده میشود. هدف از این مطالعه بررسی علل زمینهای، علایم بالینی و تشخیص زودرس مبتلایان میباشد. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه گذشته نگر در طی یک دوره 5 ساله از سال 1380 تا 1384 می باشد. تمام بیمارانی که با تشخیص اولیه رینوسینوزیت قارچی مهاجم بستری شده اند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. از تمام بیماران نمونه کشت و اسمیر از ترشحات بینی و سینوس و بیوپسی بافتی به منظور بررسی موکور مایکوز انجام شد. فاکتورهای مستعد کننده و یافته های بالینی که منجر به تشخیص زودرس می شود مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافتهها: در 25 بیمار مورد مطالعه، متوسط سنی بیماران 6/56 سال بوده، 18 مورد (72%) زن و 7 مورد (28%) مرد بودند. در 15بیمار، نمونه بافتی موکور مایکوز دیده شده است. شایعترین علت زمینهای دیابت (%76)، شایعترین یافتۀ بالینی نکروز بینی (88%)، شایعترین سینوس درگیر ماگزیلاری (76%) و شایعترین اعصاب کرانیال درگیر عصب فاشیال (46%) بود. عوارض چشمی در 19 مورد (76%)، عوارض مغزی در 4 مورد (16%) و مرگ در 7 مورد (28%) بیماران اتفاق افتاد. نتیجهگیری: بدلیل میزان مرگ و میر بالای سینوزیت قارچی مهاجم مسائل بحث انگیز در رابطه با درمان این بیماری همچنان وجود دارد. تشخیص زود رس و درمان طبی و جراحی این بیماری اساسی است.