per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
245
254
47038
Original Article
مقایسۀ تطابق مارجینال کوپینگهای زیرکونیایی ساخته شده از روی قالب و کست بوسیلۀ دستگاه CAD/CAM
Comparison of Zirconia Copings Marginal Fitness Made from a Conventional Impression Technique and Gypsum Cast Technique by CAD/CAM
فرامرز زکوی
faramarz_za@yahoo.com
1
مهران ماپار
2
فاطمه دباغی تبریز
3
سمیه کلانتری
4
گروه آموزشی ترمیمی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه آموزشی ترمیمی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه آموزشی ترمیمی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه آموزشی ترمیمی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
زمینه و هدف: یکی از مهمترین عوامل در طول عمر رستوریشنهای ثابت، تطابق مارجینال آنها با دندان است. در تحقیق حاضر تطابق مارژینال کوپینگهای زیرکونیایی ساخته شده از قالب و کست با یکدیگر مقایسه شدند تا روش دقیقتر مشخص شود.
روش بررسی: در این مطالعه از ده دندان پرمولر سالم استفاده شد. دندانها بوسیله توربین با فرز شولدر با لبه روند تراش داده شدند. از هردندان قالبگیری شد و سپس توسط اسکنر، اسکن شد. اطلاعات بدست آمده از قالب به نرم افزار کامپیوتری وارد شده، دستور ساخت توسط کامپیوتر برای دستگاه تراش ارسال شد. در فاصلهای که تراش رستوریشن آغاز می شد، بلافاصله قالب توسط گچ ویژۀ دای ریخته شد. کست بدست آمده اسکن شد. اطلاعات بدست آمده از کست به نرم افزار کامپیوتری وارد شده و بقیه مراحل مثل قالب انجام شد. کوپینگهای بدست آمده از روش اول(قالب) و روش دوم (کست) بهطور جداگانه روی دندانهای تراش خورده قرار گرفته و گپ مارجینال با استفاده از مشاهده مستقیم بوسیله میکروسکوپ SEM در 2 ناحیهی باکال/ لینگوال و مزیال/دیستال و 5 نقطه در هر ناحیه به طور تصادفی اندازهگیری شد.
یافتهها: با آزمون آماری دوطرفۀ ANOVA مشخص شد که ابعاد مارجینال گپ بین گروههای مورد آزمایش دارای اختلاف معنیداری بود(01/0p <).
ولی ابعاد مارجینال گپ بین دو ناحیه مورد آزمایش(باکال/لینگوال و مزیال/ دیستال) دارای اختلاف معنیداری نبود(05/0p >).
نتیجهگیری: دقت مارجینال کوپینگهای زیرکونیایی به روشهای مختلف قالبگیری دیجیتالی بستگی دارد. همه رستوریشنها دقت مارجینال قابل قبولی نداشتند و ساخت کوپینگها از کست دقت بیشتری را نشان داد.
Background and Objectives:One of the most important factors in restorations durability is their marginal integrity. Contradictory results are witnessed in previous studies; some find the conventional methods more accurate and others believe that the CAD-CAM is better. In this study, ma l fitness of zirconium copings that made from conventional impression and gypsum cast were compared.
Subjects and Methods: In this study, ten healthy premolar teeth were used. The teeth were prepared with a round edge shoulder bur. An impression was taken from each tooth and the impression was scanned with the scanner. The information obtained from the impression were transferred to software, and the computer sent the fabrication command to the milling device. While restoration milling is being started, the cast was made by special dye plaster. The obtained cast was scanned. The collected information of the cast was transferred to the software and the rest of the stages were done similar to the cast. The copings gained by the first and second methods are placed on the shaped tooth separately and the marginal gap was measured by direct observation using the SEM microscope in two Bucall/lingual and mesial/distal areas and five random points in each area were measured.
Results: There was significant difference in marginal gap dimensions between the tested groups (P<0.01). However, there was no meaningful difference between the marginal dimensions between the two tested areas (Bacall/lingual and mesial/distal) (P>0.05).
Conclusion: Zirconia-based copings marginal accuracy depends on digital impression techniques although all of restorations did not have acceptable marginal accuracy and making copings from cast showed higher accuracy.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47038_fcbbdc1622d4ca43ca4f339f91dae79a.pdf
تطابق مارجینال
زیرکونیا
CAD/CAM
Marginal fitness
Zirconia
CAD/CAM
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
255
261
47039
Original Article
مقایسه دو روش بررسی استحکام برشی باند کامپوزیت به عاج دندان انسان در محیط آزمایشگاه
Comparison of Two Evaluation Methods of Composite Shear Bond Strength to Human Tooth Dentin: an In vitro Study
فرامرز زکوی
faramarz_za@yahoo.com
1
ارمغان علیخانی
2
آرزو آقا کوچک زاده
3
الهام قناطیر
4
صباح کریمی
5
گروه آموزشی ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه آموزشی ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه آموزشی ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه آموزشی ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه آموزشی ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت باند عاج بررسی عوامل تاثیرگذار در بهبود این چسبندگی می تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت ترمیم های کامپوزیت داشته باشد
روش بررسی: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، روی٤٠ دندان مولر سوم انسان انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه ٢٠تایی تقسیم شدند، سپس سطح صافی از عاج سایش یافته در سطح اکلوزال دندانها ایجاد شد. سطح عاج به دست آمده توسط اسید سولفوریک ٣٨ درصد اچ شد، دو لایه باندینگ قرار داده و کیور شد. در این مرحله در داخل مولدهای پلاستیکی که از قبل با قطر داخلی٣ میلیمتر و ارتفاع ٢ میلیمتر تهیه شدهاند و روی سطح عاج قرار گرفتهاند کامپوزیت قرار داده شد و کیور شد. نمونهها ٢٤ساعت در آب مقطر قرار گرفتند.
گروه اول: در این گروه وقتی مولد هنوز حضور دارد استحکام برشی کامپوزیت اندازهگیری شد.
گروه دوم: در این گروه بعد از این که مولد برداشته شد استحکام برشی کامپوزیت اندازهگیری شد.
در هر گروه استحکام باند برشی توسط دستگاه تست یونیورسال LMT100 ارزیابی گردید.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار باند برشی ٢ گروه مورد مطالعه به این صورت بود: گروه اول (١٧/٠±٥٢/١٢) و گروه دوم(٢٥/٠±٠٥/١٠).نتایج آزمون آماری نشان داد که بین میانگین استحکام باند برشی گروهها تفاوت معنیدار وجود دارد(001/0p<).
نتیجهگیری: اعمال نیروجهت خارج نمودن مولد قبل از انجام آزمون نهایی می تواند استحکام باند را کاهش دهد.
Background and Objectives:Because of importance of dentin bond, and the factors that affect improving adhesion of dentin need to be considered, The objective of this study was to comparative of shear bond strength of composite resin to human dentin in two methods in vitro.
Subjects and Methods: This experimental study was performed on 40 specimens that were divided randomly into two groups (n= 20, 3rd molar teeth). Then a flat surface of dentin was created on the occlusal surface. The produced dentin level was etched by acid phosphoric 38%; then two bonding layers were placed and cured. Composites filled inside the plastic tubes on 3mm inner diameter, 2 mm height were placed on dentin surface and cured. The specimens were stored in distilled water for 24 hr. The composite shear bond strengths were measured, by universal (LMT 100), for the first group while for the second group it was measured after removal of the tube
wherwhrwwwwhen the tubes were still in place, while for the second group it was measured after removal of the tubes. Composite shear bond strengths were measured by universal while for the second group it was measured after removal of the tube
for both groups during the presence and after the removal of the tube.
Results: Significant statistical differences between the means of shear bond strength between the first group (12.52 ± 0.17) MPa, and second group (10.05 ± 0.25) MPa (P<0.001).
Conclusion: Appling the force for exiting of tube prior performing of final test, could decrease the bond strength
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47039_74928ce05be06f1770e4f51b151a853c.pdf
: استحکام باند برشی
عاج
رزین کامپوزیت
Shear bond strength
Dentin
Composite Resin
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
263
272
47041
Original Article
ارزیابی دقت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال PSP با پردازش معمولی و معکوس درضایعات پری اپیکال
Evaluation of the Diagnostic Accuracy of Indirect Conventional and Inverted Processing Digital (PSP) Radiograph Images in Periapical Lesions
ساناز شریفی شوشتری
kooksysan@yahoo.com
1
ثمره عباسی
2
سعید فتاحیان
3
نغمه نیرومند
4
علی رضا حبیبیکیا
5
محمد عزیزیان
6
نرگس پناهنده
7
ساغر هرندی
8
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
دندانپزشک.
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه پروتز، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه دندانپزشکی ترمیمی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران.
گروه ارتودنسی، دانشکده دندانپزشکی، آزاد اسلامی تهران، ایران.
زمینهوهدف: ضایعه ناحیه پری اپیکال دندان یک مساله بالینی است که اغلب در کشف و تشخیص آن مشکلاتی وجود دارد. با توجه به اینکه تشخیص ضایعه پری اپیکال براساس مشاهده ناحیه رادیولوسنسی در ناحیه پری اپیکال دندان می باشد، بنابراین در تشخیص ضایعه پری اپیکال، بررسی رادیوگرافی از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف از این مطالعه ارزیابی دقت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال غیرمستقیم(PSP) با پردازش معمولی و معکوس در تشخیص ضایعات پری اپیکال در شرایط invitro است.
روش بررسی: در این پژوهش، تجربی - آزمایشگاهی با استفاده از دندانهای پره مولر تک ریشهای که در ساکتهای استخوان مندیبل خشک گوسفند جایگذاری شدند 60 ضایعه مصنوعی در زیر اپکس دندانها ایجاد شد. از این آسیبها با دو روش رادیوگرافی دیجیتال PSP با پردازش معمولی و معکوس تصویربرداری به عمل آمد. دو متخصص رادیولوژی فک و صورت وجود یا عدم وجود ضایعه در تصاویر در PSP با پردازش معمولی و معکوس از هر دندان را بررسی کردند.
یافته ها: متوسط حساسیت مشاهده گرها در رادیوگرافی PSP با پردازش معمولی در ضایعات mm 25/0، mm 5/0، mm 1 به ترتیب 7/46 درصد , 5/63% و 3/93 درصد که با رادیوگرافیPSP با پردازش معکوس به 45 درصد و 60 درصد و 6/86 درصد کاهش یافت. رادیوگرافی دیجیتال با پردازش معمولی دارای ویژگی(7/66 درصد) بیشتری نسبت به رادیوگرافی دیجیتال با پردازش معکوس(3/63 درصد) شد.
نتیجهگیری: حساسیت رادیوگرافی دیجیتال با پردازش معمولی با معکوس تفاوتی ندارد.
Background and Objectives: periapical lesions in a clinical problem is that there are often difficulties in detecting it. Since the diagnosis of periapical lesions in the periapical radiolucency on the observation area, so the diagnosis of periapical radiographic evaluation is important .The Target of this study is to assess the diagnostic exactness of indirect digital radiography (PSP) and the conventional processing in diagnosis of periapical lesions at invitro conditions.
Subjects and Methods: In this experimental - laboratory research, 60 synthetic lesions were formed under the apex of teeth using of single-root premolar teeth placed in the dried Mandible bone of sheep. These lesions were taken radiographs by two methods of digital and conventional. Two oral and maxillofacial radiologists examined the presence or absent of lesions in PSP pictures by conventional and reverse processing in each tooth.
Results: The average sensitiveness of observers in PSP radiography with conventional processing in mm1, 0mm/5, mm%25 are 46%, 63.5%, and 93.3% respectively which were reduced to 45%, 60% and 86.6% with PSP radiography of reverse processing. Digital radiography with conventional processing has the characteristics of (66%) in comparison with the (63.3%) digital radiography of reverse processing.
Conclusion: There isno significant difference between the sensitiveness of digital radiography with conventional and reverse processing.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47041_222e24e6a1b0fa29544162c4a252283b.pdf
ضایعات پری آپیکال
رادیوگرافی دیجیتال
پردازش تصویر
پردازش معکوس
Peripical lesions
Digital radiography
image processing
Reverse Processing
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
273
281
47043
Original Article
مقایسه ی برخی آزمون های عملکردی و سطح ناتوانی بیماران با آسیب رباط متقاطع قدامی و بیماران بازسازی شده رباط متقاطع قدامی و افراد سالم
Comparision of Some Functional Tests and Disability Level between Patients with ACL Deficiency, ACL Reconstruction, and Healthy People
نوشین ارسطو
1
شاهین گوهرپی
2
حسین نگهبان سیوکی
3
محمد جعفر شاطرزاده یزدی
4
رضا صالحی
5
گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، واحد بین الملل اروند، ایران.
گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
زمینه و هدف: آسیب لیگامان متقاطع قدامی(ACL) از عمدهترین آسیبهای مفصل زانو بشمار میرود. آزمونهای عملکردی اغلب برای ارزیابی عملکرد زانو بعد از آسیبهای لیگامانی زانو استفاده شدهاند. هدف از این مطالعه مقایسه برخی آزمونهای عملکردی و سطح ناتوانی میان بیماران آسیب ACL و بیماران جراحی بازسازی شده و افراد سالم میباشد.
روش بررسی: 36 مرد (12 نفر با آسیب ACL، 12 نفر جراحی بازسازی ACL و 12 فرد سالم) در این مطالعه شرکت داده شده اند. افراد پس از تکمیل پرسشنامه Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score(KOOS)، 5 آزمون عملکردی شامل آزمونهای تک پرش، سه پرش متقاطع، پرش عمودی، دویدن رفت و برگشت و هم انقباضی را یک بار در اندام درگیر و بار دیگر در اندام سالم انجام می دادند.
یافتهها: یافتههای این تحقیق نشاندهنده وجود اختلاف معنادار در مسافت طی شده آزمونهای عملکردی تک پرش و سه پرش متقاطع بین دو گروه بیماران آسیب ACL و گروه سالم و همچنین بین دو گروه بیمارانی که جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی انجام دادهاند و گروه سالم میباشد. در بررسی اختلاف میان دو اندام نیز، مسافت طی شده در آزمونهای عملکردی تک پرش، سه پرش متقاطع و پرش عمودی در دو گروه آسیب ACL و گروه جراحی شده اختلاف معنادار نشان داد. در مقایسه ابعاد پرسشنامه KOOS نیز سه بعد درد، فعالیتهای روزمره، ورزش و فعالیتهای تفریحی میان دو گروه آسیب ACL و جراحی شده اختلاف معنادار نشان داد.
نتیجهگیری: این آزمونهای عملکردی برای ارزیابی عملکرد بیماران آسیب ACL و بیماران جراحی بازسازی شده ACL مناسب بوده است.
Background and Objectives: A lesion of the anterior cruciate ligament (ACL) is a major trauma of the knee. Functional tests are often used to assess knee function after knee ligament injuries. The purpose of this study was to compare some functional tests and disability level between patients with ACL deficiency (ACLD), ACL Reconstruction (ACLR), and healthy people (HP).
Subjects and Methods: Thirty six men with diagnosed ACLD, ACLR, HP (n=12 in each group) participated in this study. After completing Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score (KOOS) questionnaire, participants performed five functional tests, including single leg hop, cross hop, vertical jump, shuttle run, co-contraction with intact and injured leg.
Results: Findings showed significant differences in distance of single leg hop and cross hop tests between either ACLD or ACLR patients and healthy people (P<0/05,P<0/05, respectivly). While comparing two legs, the distance of single leg hop, cross hop and vertical jump tests in both ACLD and ACLR patients were significantly different (P<0/05). In addition three dimensions of KOOS questionnaire including pain, activity of daily living and sport and recreational activities showed significant differences between ACLD and ACLR patients (P<0/05).
Conclusion: These functional tests are appropriate for assessment of function and disability levels in patients with ACLD and ACLR.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47043_cb0ceea7da041e3d7d17e647fbc638a6.pdf
: آسیب لیگامان متقاطع قدامی
آزمونهای عملکردی
جراحی بازسازی لیگامان متقاطع قدامی
Anterior cruciate ligament injury
Anterior cruciate ligament reconstruction
functional tests
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
283
292
47053
Original Article
بررسی میزان هوش هیجانی و ارتباط آن با برخی متغیرهای جمعیت شناختی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی دزفول
The Status of Emotional Intelligence and its Association with Demographic Variables among Students of Dezful University of Medical Sciences in 2013
موفقیت تحصیلی و شغلی اهمیت شایانی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین بررسی میزان هوش هیجانی و ارتباط آن با برخی متغیرهای جمعیت شناختی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی دزفول در سال 1392 انجام شد.
روشبررسی: تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. جامعه آماری 234 نفر از دانشجویان بودند که با روش نمونه گیری تصادفی - سهمیه ایی انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه ای دو قسمتی مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه هوش هیجانی بار - آن بدست آمدند. اعتبار و پایایی پرسشنامه بترتیب با اعتبار محتوا و روش همسانی درونی استفاده شد و میزان آلفای کرونباخ هوش هیجانی 93/0 گزارش گردید.
یافتهها: در این پژوهش، اکثریت دانشجویان(23/69 درصد) میزان هوش هیجانی در سطح خوب داشتند. همچنین بین هوش هیجانی کلی با وضعیت تأهل ارتباط آماری معنی دار وجود داشت(05/0P<). بررسی بین عوامل هوش هیجانی با مشخصات فردی نشان داد که بین عامل عزت نفس با جنس و سطح تحصیلات رابطه معنیداری وجود دارد (05/0 P<). همچنین بین عوامل خود شکوفایی، همدلی، حل مسئله، خوش بینی با وضعیت تأهل ارتباط معنی داری وجود داشت(05/0P<).
نتیجهگیری: دانشجویان مورد مطالعه از نظر هوش هیجانی در سطح خوبی بودند. گرچه هوش هیجانی بالائی در عوامل خودآگاهی هیجانی، عزت نفس و کنترل تکانش داشتند اما ارتقاء سایر مهارتهای این هوش از جمله خودشکوفایی، واقع گرایی و خودابرازی ضروری است.
Background and Objectives: Emotional intelligence is of paramount importance and is employed as a predictor of mental health, social, educational and career success. The aim of this study was to determine the status of emotional intelligence and its association with demographic variables among students of Dezful University of Medical Sciences in 2013.
Subjects and Methods: A descriptive-analytical study was carried out. The population of the study comprized 234 students of the Dezful University of Medical Sciences selected by random sampling-quota. The research data were collected using demographic characteristics and Bar-On Emotional Intelligence Questionnaire. The validity and reliability of the questionnaire was provided by content validity and internal consistency, and Cronbach's alpha level of 0.93 was reported.
Results: The majority of students (69 %) had an overall good level of emotional intelligence. There was a significant relationship between the overall emotional intelligence and marital status (P<0.05). The relationship between emotional intelligence and demographic factors showed that there is a significant relationship between the self-esteem with gender and education level (P<0.05). In addition, there was a significant relationship between the factors as self-actualization, empathy, problem solving, optimism with marital status (P<0.05).
Conclusion: The students had a good level of emotional intelligence in regard to emotional consciousness, self-esteem and impulse control, but improvement of other skills such as self-actualization, realism and self presentation are also important. Training classes organized by the experts are recommended for improving the skills and help students' progress
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47053_1536c4787e5f04f1a704f958f679bce3.pdf
هوش هیجانی
سلامت روانی اجتماعی
پیشرفت تحصیلی
دانشجویان
Emotional intelligence
Emotional-social health
Academic status
Students
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
296
300
47065
Original Article
استرس شغلی در پرستاران بخش اورژانس بیمارستان گلستان و امام خمینی در اهواز
Occupational Stress among Emergency Department Nurses of Golestan and Emam Khomeini Hospitals in Ahvaz
علی دلیرروی فرد
1
کامبیز معصومی
2
آرش فروزان
3
گروه طب اورژانس، بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
گروه طب اورژانس، بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
گروه طب اورژانس، بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
زمینه و هدف: پرستاری یکی از حرفههای پر استرس است و پرستاران با استرس های زیادی مواجه می باشند. استرس شغلی منجر به کاهش خلاقیت، ناخشنودی شغلی، احساس بی کفایتی، افسردگی و کاهش کیفیت مراقبت های پرستاری می شود هدف از این مطالعه ارزیابی استرس شغلی در میان پرستاران بخش اورژانس بیمارستانهای گلستان و امام خمینی اهواز بود.
روش بررسی:این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 55 پرستار با استفاده از پرسشنامه(expanded nursing stress scale)ENSS انجام گرفت. دادهها با روشهای آمار توصیفی و آزمون مجذور کای و با نرم افزار SPSS ورژن 13 آنالیز شدند. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: 46 نفر از شرکت کنندگان در این مطالعه زن و 9 نفر مرد بودند. میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان 91562/0±886/31 سال بود. هیچ ارتباط معنیداری بین استرس شغلی و جنس و همچنین استرس شغلی و وضعیت تاهل یافت نشد، اما بین استرس شغلی و سن رابطهی معنیداری وجود داشت. مهمترین عوامل ایجاد استرس شغلی در پرستاران به ترتیب بیماران و خانوادههای آنها، حجم کار و عدم اطمینان در مورد درمانها (به ترتیب 30/2 ، 25/2 و21/2) میباشند.
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش توجه به عوامل استرسزای بیماران و خانواده های آنها، حجم کارو عدم اطمینان در مورد درمانها به عنوان مهمترین فاکتورهای استرس زا در پرستاران ضروری میباشد. سن به عنوان فاکتور مهمی در سطح استرس شغلی پرستاران اورژانس مطرح است.
Background and Objectives:Nursing is a stressful job and nurses are confronted with a lot of stresses. Job stress can lead to a loss of creativity, job dissatisfaction, feeling of inadequacy, depression and reduced quality of nursing care. The aim of the present study was to assess the level of job stress among the nursing staff of Golestan and Emam Khomeini hospitals in ahvaz during 2014.
Subjects and Methods: This descriptive cross-sectional study was performed on 55 nurses of Emergency department of Golestan and Emam Khomeini hospitals using the Expanded Nursing Stress Scale (ENSS) questionnaire. Data were analyzed by SPSS-13 software using descriptive statistics and X2 tests with the significant level of P≤0.05.
Results: Fourty six (84 %) subjects were female and 9 (16%) were male. The mean age of the participants was 31.9 ±0.9 years. there was no significant relationship between the job stress and gender Moreover, no significant relationship was found between the job stress and marital status. There was a significant relationship between the job stress and age. The most frequent job stressors among the men and women were problems with patients and their families, workload and uncertainty concerning treatment (2.30, 2.25, 2.21 respectively), espectively.
Conclusion: Attention to problems with patients and their families, workload and uncertainty concerning treatment as most stressor factors in nurses is essential. Age of staff member is an effective factor in stress level among the nursing staff.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47065_fe2e3ecf415c47acaaf4077a4b1464ce.pdf
استرس شغلی
پرستار
پرسشنامه پرسشنامهی ENSS
بخش اورژانس
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
301
308
47074
Original Article
بررسی فراوانی نسبی ژن انتروتوکسین A، و ارتباط آن با مقاومت های ضدمیکروبی در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان های گلستان و امام خمینی (ره) شهرستان اهواز
The Frequency of Enterotoxin A Genes and its Association with Antimicrobial Resistance among Staphylococcus aureus Isolates from Clinical Specimens from Patients Admitted to Golestan and Imam Khomeini Hospitals in Ahvaz, Iran
احمد فرج زاده شیخ
1
یوسف رنجبر
2
حسین مقدادی
3
آمنه عالمی
4
پژوهشکده سلامت، مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز،ایران.
رنجبر
حسین مقدادی؛ گروه میکروب شناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه میکروبشناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، پژوهشکده سلامت، مرکز تحقیقات بیماریهای عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
زمینه و هدف: باکتریهای جنس استافیلوکوکوس بیشترین فراوانی را در بین ایزولههای جدا شده از نمونههای بالینی به خود اختصاص دادهاند. گونههای استافیلوکوکوس اورئوس تولید کننده انتروتوکسین A نسبت به گونههای فاقد این توکسین قدرت ماندگاری بیشتری را در برابر دفاع ایمنی میزبان و آنتیبیوتیکها دارا میباشند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی ژن انتروتوکسین A در ایزولههای استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونههای بالینی، و ارتباط آن با مقاومت های ضد میکروبی می باشد.
روش بررسی: تمامی ایزولههای استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونههای بالینی، پس از تایید توسط تستهای بیوشیمیایی، میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آن توسط روش دیسک دیفیوژن آگار مورد ارزیابی قرار گرفت. و روش PCR برای اثبات وجود ژن انتروتوکسین A به کار گرفته شد.
یافتهها: از 222 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس، 102(94/45 درصد) ایزوله واجد ژن انتروتوکسینA بودند و این ایزولهها دارای مقاومت بالایی در مقابل آنتی بیوتیک های سیپروفلوکسازین، متی سیلین، جنتامایسین، اریترومایسین و کلیندامایسین بودند.
نتیجهگیری: ایزولههای استافیلوکوکوس اورئوس که واجد ژن انتروتوکسین A هستند در بیمارستان های گلستان و امامخمینی دارای فراوانی بالایی بودند و این ایزوله ها از مقاومت آنتی بیوتیکی بالاتری نسبت به سویههای فاقد این ژن برخوردار بودند.
Background and Objectives:Staphylococcus species have higher abundance among isolated isolates from clinical samples. The spices of Staphylococcus aureus which produces enterotoxin A is more viable against host immune defence. The purpose of this study was to assess the relative abundance of entrotoxin A gene and its relation with antimicrobial resistance in isolates of Staphylococcus aureus isolated from clinical samples.
Subjects and Methods: All of the isolates of Staphylococcus aureus from sample of patient sent to Golestan and Imam Khomeini hospital clinical labs, were tested biochemically in order to confirmthe presence of Staphylococcus aureus strains. Antibiotic resistance of the isolates was assessed by disk diffusion method and PCR method for detection of entrotoxin A gene.
Results: Among 222 isolates of Staphylococcus aureus from different clinical samples, 102 (45.94%) of these isolates had entrotoxin A gene. This isolates has been highly resistant to the antibiotics such as Ciprofloxacin, methicillin, gentamicin, erythromycin and clindamycin.
Conclusions: The frequency of the Staphylococcus aureus isolates which produces enterotoxin A Gene in Golestan and Imam Khomeini hospitals was high (46.3% and 45.7% Respectively). This samples also have more resistance against antibiotics than the other which has not gene.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47074_7c7b32db620972f1a3e6d4b99680356e.pdf
استافیلوکوکوس اورئوس
انتروتوکسین A
PCR
دیسک دیفیوژن
Staphylococcus aureus
Entrotoxin A
PCR
Disk diffusion
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
309
321
47080
Original Article
اثر خستگی موضعی عضلات چهارسررانی بر هم انقباضی عضلات زانو در راه رفتن
The Effect of Quadriceps Fatigue on Co-Activation of Knee Muscles during Walking
مهرداد عنبریان
1
بهروز حاجیلو
2
مصطفی سپهریان
3
سارا صادقی
4
حامد اسماعیلی
5
دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
- دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
- دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
زمینه و هدف: خستگی موضعی عضلانی در اندام تحتانی میتواند سبب اختلال در همانقباضی حین راه رفتن شود. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر خستگی موضعی عضلات چهارسررانی بر همانقباضی عضلات اطراف زانو در مرحله استانس راه رفتن بود.
روش بررسی: برای این مطالعه 24 دانشجوی مرد انتخاب شدند. برای ایجاد خستگی عضلات چهارسررانی از دستگاه Leg Extension با بار 50 درصد یک تکرار بیشینه استفاده شد. فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسر رانی، نیم وتری، دوقلوی خارجی، دوقلوی داخلی و درشت نئی قدامی هنگام راه رفتن قبل و بعد از اجرای پروتکل خستگی ثبت و هم انقباضی عضلانی مفصل زانو محاسبه شد. روش آماری t همبسته برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد (05/0P<).
یافتهها: همانقباضی عمومی در مرحله تماس(001/0=P) و پیشروی(009/0=P) کاهش معنی داری را نشان داد در حالی که در مرحله پیشروی افزایش معنیداری در همانقباضی فلکسوری جهت دار مشاهده شد(013 /0=P ). در نسبت فعالیت عضلانی چهارسررانی به همسترینگ در مرحله تماس کاهش (036/0=P) و در مرحله پیشروی افزایش مشاهده شد (013/0=P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر میتوان چنین نتیجهگیری کرد که خستگی موضعی عضلات چهارسررانی باعث تغییر در نسبت فعالیت عضلات همسترینگ به چهارسررانی شده و سیستم کنترلی بدن با تغییر در همانقباضی عضلات اطراف زانو، برای جبران ریسک خطر ناشی از خستگی میشود.
Background and Objectives: Localized muscle fatigue in lower extremity can result in disturbance muscular co-activation during walking. The purpose of this study was to examine the effect of quadriceps fatigue on muscle co-activation of the knee during stance phase of walking.
Subjects and Methods: Twenty-four university male students participated in this study. Leg extension machine was used to induce quadriceps fatiguewith 50% of one-repetition maximum load. Surface electromyographic signals from rectus femoris, vastus medialis, vastus lateralis, biceps femoris, semitendinosus, lateral gastrocnemius, medial gastrocnemius and tibialis anterior muscles were recorded during walking before and after fatigue protocol. Paired t-test was used to analyze the data (P<0.05).
Results: General co-contraction during contact phase (P=0.001) and propulsion phase (P=0.009) decreased significantly. Directed co-contraction during propulsion phase increased significantly (P=0.017). Flexor directed co-contraction during propulsion phase increased significantly (P=0.013). Hamstring to Quadriceps activity ratio during contact phase decreased significantly (P=0.036) and propulsion phase increased significantly (P=0.013).
Conclusion: According to the results of this study, it can be concluded that localized quadriceps muscle fatigue alters the quadriceps to hamstring activity ratio consequently, the body attempts to compensate risk factors for related-fatigue with co-activation pattern of the knee muscles.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47080_64c3b238a5969e9e2dca71a9b4a7fbed.pdf
عضلات چهارسررانی
خستگی
همانقباضی
الکترومایوگرافی
راه رفتن
Quadriceps muscles
fatigue
Co-activation
electromyography
Walking
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
323
332
47081
Original Article
بررسی بیومکانیکال نیروی جویدن پس از ریداکشن و ثابت سازی الگوهای مختلف شکستگی زاویه فک پایین با استفاده از روشهای مختلف مینی پلیت گذاری توسط Finite Element Analysis
Biomechanical Evaluation of Bite Force after Reduction and Fixation of Different Mandibular Angle Fracture Patterns with Different Miniplate Osteosynthesis Using the Finite Element Analysis
کاظم خیابانی
1
سیف اله همت
2
سید امید کیهان
3
مجید احمد فر
4
گروه جراحی فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه جراحی فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه جراحی فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه جراحی فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
زمینهوهدف :هدف ارزیابی بیومکانیکال نیروی جویدن با روش Finite Element Analysis در شکستگی ناحیه زاویه فک پائین پس از درمان با روشهای مختلف مینی پلیت گذاری و مقایسه ان با مندبیل سالم و تعیین مطلوبترین روش مینی پلیت گذاری در شکستگی ناحیه زاویه فک پائین از نظر بدست اوردن بهترین نیروی جویدن میباشد.
روشبررسی :از تصاویر CBCT (cone beam computed tomography) تهیه شده از مندبیل انسان مدل سه بعدی جهت انجام Finite Element Analysis بازسازی گردید. چهار الگوی مختلف شکستگی بروی مدل ها ایجاد گردید. هر الگوی شکستگی توسط پنج روش مختلف پلیت گذاری ثابت شد پس از اعما ل نیروهای عضلات نیروی جویدن برحسب نیوتن ثبت گردید.
یافتهها: بهترین نیروی جویدن متعلق به الگویی بود که در ان یک مینی پلیت بروی ریج مایل خارجی و یک مینی پلیت در بوردر تحتانی کورتکس طرفی مندبیل قرار داده شده بود. کمترین نیروی جویدن نیز مربوط به قرار دادن یک مینی پلیت بر روی بوردر فوقانی کورتکس طرفی بود.
نتیجهگیری: Finite Element Analysi روشی موثر در اندازهگیری غیر مستقیم نیروی جویدن میباشد. جهت بازسازی نیروی جویدن مطلوب از لحاظ بیو مکانیکی در افراد دچار شکستگی ناحیه زاویه فک پائین توصیه میشود از دومینی پلیت در دو پلن مختلف استفاده شود .
Background and Objective: The aim of this study was to compare bite force in different mandibular angle fracture patterns after reduction and fixation with miniplate osteosynthesis with intact mandibles using finite element analysis (FEA).
Subject and Methods: Three-dimensional finite element models of human mandible was prepared using CBCT. Simulated intact mandible and 4 different types of angle fractures were fixed with 5 different fixation methods of titanium miniplates. The finite element analysis was performed to determine bite force during clenching in the intercuspal position under loading with full masticatory forces.
Results: Bite force in the mandible reduced with 2 miniplates were closer that in the intact mandible. The use of double miniplates on the inferior border of the lateral cortex and external oblique ridge showed the best bite force and the single plate on superior border of the lateral cortex pattern was the worst.
Conclusion: This study presented a FEA based indirect method to estimate bite force. Finite element method can be effective tool in maxillofacial researches. Double miniplate fixation method for patients with mandibular angle fracture have a biomechanical advantage over 1 miniplate on the restoration of bite force.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47081_df045f661f5035097084fdef60c4f1d5.pdf
نیروی جویدن
انالیز finite element
شکستگسی زاویه مندبیل
مینی پلیت
Bite force
finite element analysis
Mandibular angle fracture
Miniplate osteosynthesis
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
333
341
47082
Original Article
ارزیابی و مقایسه دقت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال غیرمستقیم و معمولی در تشخیص ضایعات پری اپیکال
Evaluation and Comparison of the Diagnostic Accuracy of Indirect Digital Radiography (PSP) and Conventional Radiography in Periapical Lesions
ساناز شریفی شوشتری
kooksysan@yahoo.com
1
نغمه نیرومند
2
مهدی کاظم نژاد
3
ثمره عباسی
4
علی حبیبی کیا
5
فراز صداقت
6
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
دندانپزشک.
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
زمینهوهدف: ضایعه ناحیه پری اپیکال دندان یک مساله بالینی است که اغلب د ر کشف و تشخیص آن مشکلاتی وجود دارد. با توجه به اینکه تشخیص ضایعه پری اپیکال براساس مشاهده رادیولوسنسی در ناحیه پر ی اپیکال دندان می باشد، بنابراین در تشخیص ضایعه پری اپیکال، بررسی رادیوگرافی از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف از این مطالعه ارزیابی دقت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال غیرمستقیم (psp) و معمولی در تشخیص ضایعات پری اپیکال در شرایط invitro است
روش بررسی: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی با استفاده از دندانهای پره مولر تک ریشهای که در ساکتهای استخوان مندیبل خشک گوسفند جایگذاری شدند60 ضایعه مصنوعی با ابعاد 25/0 و 5/0 در زیر اپکس دندانها ایجاد شد. از این ضایعات با دو روش معمولی و دیجیتال تصویربرداری به عمل آمد. دو متخصص رادیولوژی فک و صورت وجود یا عدم وجود ضایعه در تصاودر psp و معمولی از هر دندان را مورد بررسی قرار دادند.
یافتهها: متوسط حساسیت مشاهدهگرها در رادیوگرافی معمولی در ضایعات 25/0mm ، 5/mm0، 1mm به ترتیب 30 درصد، 7/46 درصد ، 85 درصد بود که با رادیوگرافی psp به 7/46 درصد ،5/63 درصد، 3/93 درصد افزایش یافت، ولی رادیوگرافی معمولی دارای ویژگی( 85 درصد) بیشتری نسبت به رادیوگرافی دیجیتال(7/66 درصد ) بود.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعهی حاضر به نظر می رسد که خصوصأ در ضایعات کوچک psp نسبت به رادیوگرافی معمولی حساسیت تشخیصی بالاتری در کشف ضایعات پری اپیکال دارا می باشد.
Background and Objectives: The lesion in periapical area is a clinical problem in with some difficulties in its diagnosis. Since the diagnosis of the periapical lesion is based on the observation of radiolucency in the teeth periapical area, the objective of this study was to assess the diagnostic accuracy of indirect digital radiography (PSP) and the conventional radiography in diagnosis of periapical lesion in invitro condition.
Subjects and Methods: In this experimental-laboratoryresearch, 60 synthetic lesions (0.25, 0.5, 1mm) were formed under the apex of teeth by means of single-root premolar teeth replaced in the dried mandible bone of sheep. These lesions were imaged by two methods of digital and conventional radiography. Two maxillofacial radiologists examined the presence or absence of lesions in PSP radiographs and conventional processing in each periapical area.
Results: The average accuracy of observation in conventional radiography for 0.25, 0.5 and 1 mm was 30, 46 and 85 % respectively, which was increased respectively to 46.7, 63.5 and 93.3 % for PSP radiographs. The conventional radiography had the specificity of 85 % in comparison with 66% for digital radiography.
Conclusion: It seems that, particularly for small lesions, PSP has a higher diagnostic sensitivity in diagnosis of periapical lesions in comparison with conventional radiography.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47082_f7ef57d89b48666d43521782ce379934.pdf
ضایعات پری آپیکال
رادیوگرافی دیجیتال(psp)
رادیوگرافی معمولی
Periapical Lesion
(PSP) Digital radiography
Conventional radiography
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
344
351
47084
Original Article
مقایسه سطح اسید فولیک و ویتامین B12 در بیماران دیابتی تحت درمان با متفورمین با مصرف کنندگان سایر داروهای ضد دیابت و انسولین
Serum Folic Acid and Vitamin B12 Levels in Diabetic Patients Under Metformin treatment Compared with Treatment with Insulin and other Glucose-Lowering Medications
علیرضا جهانشاهی
1
لیلا یزدان پناه
2
حاجیه شهبازیان
3
بهناز ورامینیان
4
سید محمود محمود لطیفی
5
پژوهشکده سلامت، مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
پژوهشکده سلامت، مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
پژوهشکده سلامت، مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
پژوهشکده سلامت، مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
پژوهشکده سلامت، مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
زمینه و هدف: این مطالعه جهت مقایسه اثر متفورمین بر سطح اسید فولیک سرم و ویتامین B12 مبتلایان به دیابت نوع دو انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه اپیدمیولوژیک تحلیلی(مورد-شاهدی) در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان گلستان اهواز در سال 92-1391 انجام شد. بیمارانی که بیش از یک سال تحت درمان با متفورمین بودند به عنوان گروه مورد و بیماران تحت درمان با سایر داروهای پایین آورنده قند خون و انسولین به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. از این بیماران یک نمونه خون ناشتا (12 ساعت بعد از نخوردن غذا) اخذ و سطح سرمی ویتامین B12 و فولیک اسید در آنها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS17 انجام شد.
یافتهها: در این مطالعه گروه مورد شامل20 ( 14 نفر زن و 6 نفر مرد) با متوسط سن 32/9±75/53 سال و گروه شاهد نیز شامل 20 نفر بودند. تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین سطح سرمی B12 و اسید فولیک یافت نشد.(p به ترتیب 19/0و 8/0) بین سن بیماران و میزان اسید فولیک(47/0=p) و ویتامین B12 (76/0=p) همچنین مدت بیماری ارتباطی مشاهده نگردید. میانگین سطح سرمی اسید فولیک و ویتامین B12 در زنان ومردان گروه متفورمین و سایر داروها تفاوتی نشان نداد (به ترتیب 07/0 و 7/0=P).
نتیجهگیری: در این مطالعه ارتباطی بین مصرف متفورمین بامیانگین سطح سرمی B12 و اسید فولیک دیده نشد. سن، مدت بیماری، طول مدت مصرف متفورمین، دوزاژ متفورمین مصرفی و BMI (نمایه توده بدنی) تاثیری در سطح سرمی ویتامین B12و اسید فولیک نداشت.
Background and Objectives:This study was designed to compare the serum folic acid and vitamin B12 levels in type 2 diabetes patients among ptients being under treatment with metformin with those being treated with other antidiabetic drugs or insulin.
Subjects and Methods: This epidemiological analytical (case- control study) was carried out on 40 diabetic patients reffered to Golestan hospital diabetes clinic of Ahvaz in 2012-2013. Patients who were treated with metformin for more than one year were considered as case group (n=20, 14 female and 6 male, aged 53.75±9.32 years) and patients who were treated with other anti-diabetic drugs and insulin were considered as control group. A fasting blood sample was collected from both patient groups and the level of serum folic acid and vitmain B12 was measured. Correlaton between serum folic acid and vitmain B12 with age, sex, disease duration, dosage of metformin intake and BMI were statitically analysed. Data analysis was carried out using SPSS 17.
Results: No significant differences in B12 and folic acid serum levels between the two groups. Significant relationship was not shown between age and folic acid (P=0.47), vitamin B12 (P=0.76) serum levels as well as disease duration and body mass index (BMI). The mean serum folic acid and vitamin B12 in men and women of case group and control group showed no significant differences (P=0.7 and 0.07 respectively). Conclusion: In this study, there was no significant correlation between metformin consumption and serum vitamin B12 and folic acid levels. Age, disease duration, duration of metformin consumption, metformin dosage intake and BMI had no effect on serum vitamin B12 and folic acid levels.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47084_224ddf0e36bbc520aaf58264f395d052.pdf
دیابت
متفورمین
اسید فولیک
ویتامین B12
per
دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
مجله علمی پزشکی جندی شاپور
2252-052X
2252-0619
2015-05-22
14
3
354
366
47145
Original Article
بررسی تاثیر فیلترهای پردازش تصویر دیجیتال بر روی تشخیص لندمارک های رادیوگرافی لترال سفالومتری
Effects of Digital Image Processing Filters on Detection of Lateral Cephalometric Landmarks
نسیم شمس
1
نغمه نیرومند
2
مهرناز مرادی نژاد
3
ثمره عباسی
4
علی حبیبیکیا
5
بهار شمس
6
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران
گروه رادیولوژی فک، دهان و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران.
گروه پریودنتولوژی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت شناسایی دقیق لندمارکها جهت آنالیز بهتر رادیوگرافی لترال سفالومتری، یافتن روش مناسب پردازش تصاویرجهت شناسایی هر لندمارک میتواند سودمند باشد، لذا در این مطالعه به بررسی تاثیر فیلترهای پردازش تصویر دیجیتال بر روی تشخیص لندمارک های رادیوگرافی لترال سفالومتری پرداختیم.
روش بررسی: تصاویر لترال سفالومتری به دست آمده از 30 بیمار با روشهای پردازش sharpen، shadow، negative ،3d emboss و به شکل پردازش نشده توسط دو مشاهدهگر بررسی شدند. به مشاهدهگرها به وضوح نقاط A، B، N ،Orbitale، ،Pronasal، Subnasal، Pogonion بافت نرم، Menton بافت نرم امتیاز داده شد. نتایج توسط آزمون های آماری فریدمن و ویلکاکسون بررسی شدند.
یافتهها: جهت تشخیص نقاط N، Orbitale و Pronasal روش 3d emboss کمترین امتیاز را دارا بود و سایر روشها تفاوت معناداری را نشان ندادند. جهت تشخیص نقاط A، Subnasal، Pogonion’ و Menton’ روشهای 3d emboss و negative کمترین امتیاز را دارا بود و نسبت به هم تفاوت معناداری نداشتند و سایر روشها تفاوت معناداری را نشان ندادند.. جهت تشخیص نقطه B، تمام روشها تفاوت معناداری را نشان ندادند.
نتیجهگیری: با توجه به بررسیهای انجام شده واضح است که پردازش تصاویر لترال سفالومتری با فیلترهای مختلف الزاما منجر به بهبود آنها نشده بلکه انتخاب اشتباه الگوریتم ها و فیلترها ممکن است منجر به کاهش کیفیت تشخیصی تصاویر شود.
Background and Objectives: Accurate identification of landmarks of lateral cephalometric radiographic is important for analysis. The objective of this study was to investigate the effects of digital image processing filters on detection of lateral cephalometric landmarks.
Subjects and Methods: Lateral cephalometric radiographs were acquired from 30 patients. The unprocessed images and those processed using Shadow, Sharpen, Negative and 3D Emboss filters were assessed by two observers and scored for clarity of points A, B, N, Orbitale, Pronasal, Subnasal, Pogonion’ and Menton’. The results were statistically analyzed using Friedman and Wilcoxon tests.
Results: For detection of points N، Orbitale and Pronasal، 3d emboss filter had the lowest rating and the other methods were not significantly different. For detection of points A، Subnasal، Pogonion’ and Menton’, 3d emboss and negative filters had the lowest rating and these two filters were not significantly different and the other methods were not significantly different. For point B all methods were not significantly different.
Conclusions: The results of this study clearly showed that processing of lateral cephalometric radiographs with different filters does not necessarily lead to improvement of the image but a wrong selection algorithms and filters may reduce the diagnostic quality of the images.
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_47145_7b917a02f1dd04667050aef8a4656f6c.pdf
رادیوگرافی لترال سفالومتری
رادیوگرافی دیجیتال
پردازش تصویر